Dzień1 i 2

Dzień 1.

Moglibyście zapytać dzień pierwszy czego? Mogłabym się nawet starać odpowiedzieć. Np. dzień pierwszy po śmierci pierwszego dorosłego karalucha, który ośmielił się przekroczyć progi mojego skromnego, 6-metrowego królestwa. Prawda? Prawda. Wczoraj ukatrupiłam jednego z naszych mieszkaniowych przyjaciół tarasowym klapkiem. Ale czy dzień pierwszy po śmierci karalucha brzmi dobrze? Może. Jednak chyba nie o to chodzi.

Dzień 1. Czasu kiedy zaczęłam liczyć dni, ale nie od końca tylko od początku. Może później dorobie do tego jakąś ideę. Jak do mojego zegarka z „R”.
(dzień 1. Wdrażania w życie planu księżniczka,
dzień 1 poważnego podejścia do życia <BOH?>
dzień 1 rozmyślania nad menu na piątkowy obiad <TAAAAK!>
dzień 1 podbijania świata)

Dzień 2

Jednak nie tak łatwo skumulować wszystkie myśli w jedną całość i przekazać to słowami. Pomijając już problem, który język wybrać lub czy aby na pewno te słowa są w tym języku, w którym piszę. Dzień pierwszy zamienił się w drugi, ponieważ wykład się skończył, tym samym czas poświęcany na błahostki zamienił się w czas przeznaczany na rzeczy poważne. Dzień zamienił się w noc, noc znowu w dzień.

Czasem myślę, że żyję jednocześnie w dwóch równoległych światach. Jeden jest prawdziwy, drugi jest w mojej głowie. Wędrując ulicami naszego świata, w głowie chodzę ulicami świata mojego, tworząc zdarzenia, historie, epizody. Historie, które można by przelać na papier, ale gdy przychodzi co do czego brakuje mi słów i ten piękny głęboki świat staje się nagle płaski, nijaki i jakby pusty. Mogłabym być reżyserem. Słowa zastąpiłabym obrazami. Ale to też chyba nie tak łatwo.

Do dnia drugiego mogłabym jeszcze dodać, że to zaskakujące, ale we Włoszech chyba nie są zaprzyjaźnieni z dywanami. A jak są to to skrzętnie ukrywają. Ponadto i z parkietem się chyba nie lubią za bardzo. Tak więc, całe nasze mieszkanie jest wyłożone kafelkami. W lecie dają miły chłód, w zimie.... Sami sobie dopowiedzcie, W każdym razie, to co chciałam powiedzieć, to jedno zdanie: bardzo się brudzą.
Dnia trzeciego będzie kolacja. Tak więc do zaś moi drodzy (jeszcze nie istniejący) czytelnicy!