Emigracja w kraju tulipanow

Dla jednych poezją jest Tuwim, inni zaczytują się Szymborską czy Galczyńskim.  Dla mnie poezją są książki kucharskie, czasopisma kulinarne czy nawet blogi. Gdy czytam w mej głowie wybucha eksplozja smaków. Wyobraźnia podsuwa kolory i zapachy. Aż ślinka cieknie... A gdy oprócz słów strony zdobią piękne zdjęcia, mój czas przestaje się liczyć i szybko szukam w głowie jakiejś okazji by móc przygotować te wszystkie pyszności. Tarta z kremem cytrynowy i bezą włoską, tiramisu z odrobiną nuty truskawkowe, ciasto nasączane limoncello z kandyzowanymi cytrynami. ... Te piękne słowa, te zdjęcia, te tytuły. To wszystko miód na moje serce. A gdy wreszcie wejdę do kuchni wszystkie smutki i troski idą w dal. Jest tylko Kapitan Planeta, który ubija mi białka, i piekarnik, który zawsze się stara by zakalców nie było. No i Pan Nóż, który po chwilach złamania wrócił do mnie w pełni sił. Cała drużyna mamy moc wielka by przywołać uśmiechy na twarzach naszych gości i domowników. Gdy zimna wracają zm...

Gdy przyjechałam na Sardynię, Cagliari wydawało mi się najbezpieczniejszym miastem na świecie. Wychodziłam sama o 23 i wracałam nad ranem, nie martwiąc się o  swoje życie i nie patrząc podejrzliwie na każdy zbliżający się cień. Było jak na wakacjach, zero łysych dresów, pijanych nastolatków szukających guza, nie było powodu by przechodzić na drugą stronę ulicy, gdy z naprzeciwka zbliżał się nieznajomy. Może to była moja studencka naiwność, a może po prostu było bezpieczniej. Jednak po dwóch latach mieszkania tutaj, widzę, że wcale tak kolorowo nie jest. Również na Sardynii widoczny jest problem uchodźców, lecz nie tych uciekających przed wojną, chroniących życie swoje i swoich rodzin, ale zupełnie innych – imigrantów z Afryki, szukających lepszego życia… danego im za darmo. Są oczywiście ci na plaży, którzy cały dzień pieką się w słońcu, chodzą w tę i z powrotem, usiłując sprzedać wszelkiego rodzaju towary, od okularów po tuniki, narzuty itp. Ci, można by rzec, że pracują, Nawet...